Μαζί με το άρθρο τους που μας έστειλαν για το αφιέρωμά μας στον Εθελοντισμό οι Εθελοντές της Νέας Φιλαδέλφειας μας εστειλαν και μια ιδέα πρόταση που αφορά τον εθελοντισμό να τη συζητήσουμε και εδώ στο οικολόγιο όλοι, μήπως μπορεί να υλοποιηθεί με κάποιο τρόπο, όχι υποχρεωτικά από εμάς ή εκείνους...
Παραθέτω λοιπόν την ιδέα τους για να τη συζητήσουμε και εδώ στο οικολόγιο όλα τα μέλη (μια και απευθύνεται σε όλους μας).
Να δούμε που θα μας βγάλει η συζήτηση...
Σημειώστε για αποφυγή παρανόησης - είναι μια ιδέα προς συζήτηση όχι προταση να αναλάβουμε εμείς την πραγματοποίησή της, τη γνώμη μας ενδιαφέρονται να ακούσουν οι άνθρωποι και τυχόν προτάσεις και ιδέες για υλοποίηση αυτής ή όμοιας ιδέας όπως αναφέρουν στην τελευταία πρόταση τους...
===================================================
Αγαπητή Χριστίνα, το ξέρουμε ότι είναι πολύ δύσκολο, αλλά πολλά πράγματα που έδειχναν δύσκολα, κάπως έτσι ξεκίνησαν. Κάποιος έριξε μια εντελώς τρελή ιδέα και στην πορεία είδαν ότι η ιδέα δεν ήταν και τόσο τρελή.
Έτσι σου στέλνουμε και εμείς την ιδέα μας, να την δείτε και εσείς εκεί στο «οικολόγιο», και ίσως αν αρχίσουμε να το συζητάμε μπορεί και να γίνει πραγματικότητα.
πού ξέρεις;
Φιλικά Μίλτος Έλλη
Μια Ιδέα
Η πραγματικότητα
Ο Εθελοντισμός στην Ελλάδα σήμερα βρίσκεται κατά κοινή ομολογία σε νηπιακό επίπεδο. Κατά βάση είναι ανοργάνωτος και μη συντονισμένος. Υπάρχουν πλήθος ΜΚΟ που ασχολούνται με όλο το φάσμα της Εθελοντικής προσφοράς σε διάφορες πόλεις της χώρας. Υπάρχουν εθελοντές που κάποια στιγμή εντάχθηκαν σε μια ΜΚΟ, αλλά μετά αποσύρθηκαν. Οι περισσότεροι προσέφεραν εθελοντισμό, λόγω συναισθηματικής πίεσης. Για παράδειγμα, βλέποντας οι Έλληνες το καλοκαίρι του 2007 να καίγεται όλη η Ελλάδα, τα έβαλαν ενδόμυχα με τον εαυτό τους. Σιχτίρισαν την ευδαιμονία τους, στραβοκοίταξαν την πολυθρόνα τους, που πλέον είχε πάρει την φόρμα του πισινού τους, και κινήθηκαν αυθόρμητα. Πέρυσι το καλοκαίρι, όταν μέσα στο Άλσος της Νέας Φιλαδέλφειας, έβρεχε στάχτες από τις φωτιές που υπήρχαν γύρω από την Αθήνα, ήμασταν τέσσερις εθελοντές που είχαμε υπηρεσία εκείνη την μέρα. Ήμασταν σχεδόν σίγουροι ότι εκείνη τη μέρα θα χάναμε και το άλσος. Ο ουρανός ήταν σκοτεινός από τα σύννεφα καύτρας και ο αέρας που είχε σηκωθεί πολύ δυνατός. Και σκεφτόμασταν ότι δεν μπορεί, δεν μπορεί να καίγεται η Πεντέλη η Αμάρυνθος και η Πάρνηθα και να γλιτώσουμε εμείς. Η κατάσταση ήταν κάτι σαν τραγωδία.
Περιμέναμε το μπουρλότο και δεν είχαμε παρά μόνο τέσσερα άτομα, χωρίς πυροσβεστική αντλία, χωρίς τίποτα. Ξαφνικά από το πουθενά εμφανίστηκαν 3 συνδημότες μας που δεν τους είχαμε ξαναδεί. Μας είδαν που γυρνάγαμε, μας αναγνώρισαν από τα γιλέκα που φορούσαμε, και μας ζήτησαν να τους δώσουμε γιλέκα για να κάνουν πυρασφάλεια. Μετά από λίγη ώρα, ήρθαν 35 περίπου άτομα, που ανήκαν στις τοπικές οργανώσεις του ΚΚΕ. Τους είχε δώσει εντολή-παραίνεση το κόμμα τους, να βγουν και να σώσουν ότι μπορούσε να σωθεί. Η εικόνα ήταν μαγική. Εκείνη τη μέρα και την επόμενη το άλσος είχε τις δόξες του, είχε περίπου 40 περιπολούντες. Δεν υπήρχε καμία, μα καμία περίπτωση να έπιανε φωτιά. Την τρίτη μέρα ήμασταν και πάλι τέσσερις. Ο κίνδυνος είχε περάσει, οι φωτιές είχαν κάψει «ότι τους έμελλε», ο αέρας είχε πέσει, η συναισθηματική φόρτιση εξαφανίστηκε, μέχρι να μας βρει η επόμενη φωτιά.
Αυτό όμως δεν είναι Εθελοντισμός και ούτε με αυτόν τον τρόπο μπορούμε να κάνουμε δουλειά σε βάθος χρόνου. Από την άλλη μεριά, το Κράτος και σε αυτές τις λειτουργούσες ΜΚΟ, δεν προσφέρει τίποτα. Όλα δηλαδή γίνονται εκ των ενόντων και γίνονται επειδή υπάρχει ένας μικρός αριθμός «πυροβολημένων».
Το πρόβλημα λοιπόν που όλοι μας αναγνωρίζουμε είναι η λειψανδρία.
Τι φταίει για την σημερινή κατάσταση
Φταίνε πολλά εκ των οποίων τα σημαντικότερα είναι:
§ Ο Έλληνας δεν έχει την κουλτούρα-παιδεία να προσφέρει στο σύνολο. Είναι πολύ καλός στο σπίτι του, αλλά καθόλου καλός έξω από αυτό. Τα σπίτια μας είναι πεντακάθαρα, αλλά οι δρόμοι μας γεμάτοι σκουπίδια. Στα μπαλκόνια μας προσπαθούμε να μεγαλώσουμε λουλούδια, αλλά το γειτονικό μας δάσος είναι αφημένο στο έλεος του Θεού ή των εμπρηστών. Θέλουμε να λέμε ότι ανήκουμε σε Ευρωπαϊκό χώρο, αλλά οι χωματερές ανθούν και προκόβουν. Άρα το πρόβλημα είναι καθαρά έλλειψη παιδείας. Κανείς δεν φρόντισε να πει στον Έλληνα, ότι το σπίτι του είναι και το περιβάλλον. Κανείς δεν του εξήγησε τι φρούτο είναι η «αειφορία».
§ Το κράτος δεν δίνει κανένα κίνητρο για να «αναγκάσει» τον Έλληνα να βγει στο «κλαρί».
§ Το κράτος δεν απαλλάσσει τις αγορές που κάνουν οι ΜΚΟ για εξοπλισμό, ούτε και από αυτόν τον ΦΠΑ. Δεν καλύπτει ασφαλιστικά τον Εθελοντή που μπορεί ακόμα και να καεί σε μια φωτιά. Δεν καλύπτει τον Εθελοντή (όσον αφορά την εργασία του και τα χαμένα μεροκάματα), που θα χρειαστεί να πάει σε αποστολή, εκτελώντας εντολή της οργάνωσής του.
§ Ξεφυτρώνουν πολλές ΜΚΟ που είναι οργανώσεις σφραγίδες, διότι δεν υπάρχει κανένας μηχανισμός πιστοποίησης εκ μέρους της Γραμματείας Πολιτικής Προστασίας, με αποτέλεσμα ο καθένας να ισχυρίζεται ότι είναι οτιδήποτε.
§ Δεν υπάρχει οργανωμένη βάση δεδομένων όπου θα καταχωρηθούν όλες οι οργανώσεις με λεπτομερείς πληροφορίες όσον αφορά την δράση τους, τον εξοπλισμό τους, τον αριθμό των Εθελοντών τους, τις ειδικότητες που αυτοί κατέχουν, το ποίος είναι διαθέσιμος ανά πάσα στιγμή ή ποίος είναι ο χρόνος που θα μπορούν να τεθούν σε επιχειρησιακή ετοιμότητα.
Πού θέλουμε να φτάσουμε
§ Θα θέλαμε να φτάναμε σε ένα σημείο όπου τα πάντα θα ήταν σχεδιασμένα. Οποιαδήποτε εθελοντική δράση να γινόταν βάσει σχεδίου.
Τόσες είναι οι ανάγκες, τόσους διαθέσιμους Εθελοντές έχουμε, τόσος είναι ο εξοπλισμός μας, τότε θα επέμβουμε και αυτή τη δουλειά θα κάνουμε.
§ Θα μπορούσαμε να κάναμε μια καμπάνια, ώστε αυτή την παιδεία-κουλτούρα που δεν παρέχει το κράτος στους πολίτες του, να την παρέχει ένα «μέσο» των ΜΚΟ.
Πού μπορούμε να φτάσουμε
§ Σε ένα πρώτο στάδιο, μπορούμε να φτάσουμε σε μια βάση δεδομένων, έστω και αυτή τη βάση δεν θα την στήσει η Γενική Γραμματεία Πολιτικής Προστασίας. Θα μπορούσε να στηθεί από μια ΜΚΟ που έχει ίσως την μεγαλύτερη οικονομική δύναμη. Να καταχωρηθούν εκεί όλα τα στοιχεία που χρειάζονται να είναι προσβάσιμα από όλους τους υπόλοιπους ενδιαφερόμενους. Να γίνει πράξη εκείνο το παλιό spot στην τηλεόραση που έλεγε: «ωραίοι είμαστε, αλλά να μετρηθούμε ρε παιδιά, να δούμε πόσοι είμαστε».
§ Σε ένα δεύτερο στάδιο θα μπορούσαμε να στήσουμε επιχειρησιακά σχέδια όπου κάθε ΜΚΟ θα κληθεί να αναλάβει τον ρόλο που της αρμόζει και είναι σε θέση να τον φέρει εις πέρας. Κάθε αρχές του έτους να υπάρχει προϋπολογισμός δράσης και κάθε τέλος του έτους απολογισμός αυτής της δράσης. Υπάρχουν Εθελοντές επιστήμονες που θα μπορούσαν να στήσουν τέτοια επιχειρησιακά σχέδια.
§ Να γνωστοποιήσουμε στο ευρύ και ίσως ανυποψίαστο κοινό, τις Εθελοντικές αρχές, δράσεις και αποτελέσματα.
§ Να μεταδώσει στο ευρύ κοινό, το μήνυμα, που κάθε οργάνωση θέλει να μεταδώσει, αλλά δεν έχει τον μηχανισμό προς τούτο.
Με ποιο τρόπο θα φτάσουμε
§ Αν διαθέταμε ένα «μέσο προπαγάνδας» για να περάσουμε τις ανάγκες μας προς τον κόσμο, πολύ πιθανό να μην είχαμε πρόβλημα λειψανδρίας.
Πολύ πιθανό να κάναμε τον Έλληνα πιο ευαίσθητο στην προστασία του περιβάλλοντος. Το μέσον αυτό βέβαια δεν μπορεί να είναι ένας ραδιοσταθμός, ούτε ένα τηλεοπτικό κανάλι, ούτε μια εφημερίδα.
Θα μπορούσε ίσως να ήταν ένα περιοδικό που πωλείται στα περίπτερα;
Θα μπορούσε να είχε τέτοια ύλη, που οι πολίτες θα διέθεταν ένα συμβολικό ποσό για την αγορά του;
Θα μπορούσε να αρθρογραφεί εκεί σε μια σελίδα, κάθε φορά και μια οργάνωση;
Να περνούσε έτσι κάθε οργάνωση τους σκοπούς της και τα μηνύματα της;
Θα μπορούσε να φιλοξενούσε άρθρα από επιστήμονες με θέματα εθελοντισμού, ώστε το περιοδικό να είναι σημείο αναφοράς, εγκυρότητας, ποιότητας γύρω από αυτά τα θέματα;
Θα μπορούσε τελικά αυτό το περιοδικό να ικανοποιούσε όλα τα θέλω μας, όπως αυτά αναφέρθηκαν πιο πάνω;
§ Αν είχαμε μια βάση δεδομένων με τις Εθελοντικές οντότητες σε πανελλήνια έκταση, πολύ πιθανό να υπήρχε καλύτερη αντιμετώπιση των κρίσεων.
Υπέρ και κατά
Μεγάλο το άλμα που προτείνουμε, και μεγάλα τα ρίσκα και τα οφέλη που θα πάρουμε.
Αν ξεκινήσουμε από τα «κατά»,
§ θα επισημάνουμε ότι χρειάζεται επαγγελματίες Εθελοντές στον χώρο του περιοδικού τύπου, να εργαστούν πάνω στην έκδοση του περιοδικού.
§ Θα χρειαστούν κάποιοι επαγγελματίες Εθελοντές στον χώρο της διαφήμισης, για να μπορέσει το περιοδικό να είναι οικονομικά αυτόνομο και να έχει βιωσιμότητα.
§ Χρειάζονται κάποια λεφτά για να γίνει το πρώτο βήμα.
§ Χρειάζεται μια αξιόπιστη και παραδεκτή από όλους όσους θα συμμετάσχουν στο πείραμα συντακτική επιτροπή, πάλι από επαγγελματίες Εθελοντές του χώρου.
Αν περάσουμε τώρα στα υπέρ,
§ Θα δούμε ότι άπαξ και εξασφαλιστεί η οικονομική βιωσιμότητα του περιοδικού από τις διαφημίσεις, τότε σε πανελλήνια έκταση θα έχουμε πολλούς «ακροατές» των θέσεων μας και των αναγκών μας. Οι «ακροατές» μας δεν θα είναι μόνο οι αγοράζοντες το περιοδικό αλλά και ένας ευρύτερος κύκλος του άμεσου οικογενειακού τους περιβάλλοντος. Δηλαδή κάτι σαν το 1*4.
Συμπέρασμα
Τι λέτε, μπορεί μια τέτοια ιδέα να καρποφορήσει;
Έχετε εσείς εκεί στο «oikologio» κάποια καλύτερη ιδέα, προκειμένου να φτάσουμε τους στόχους μας, πριν «εξατμιστεί» και αυτό το λίγο ενδιαφέρον από τους υπάρχοντες ταλαίπωρους Εθελοντές, που προσπαθούν να κάνουν την δουλειά όλων;
Οικολόγιο
