Σκεφτηκα να παραθεσω αυτό το αρθρο γιατι νομιζω οτι στους περισσοτερους απο εμας(με την ευρεια εννοια ) δεν εχει γινει συνειδηση το γεγονος πως ό,τι  κάνουμε εις βάρος της φύσης,τελικά επιστρέφει σε μας με ολέθριες συνέπειες για την ψυχικη και σωματικη μας υγεια.


Τα φυτοφάρμακα, το βρώμικο νερό και... το μαρούλι
Ενα παράδειγμα - πόρισμα για το περιβάλλον

Της Λινας Γιανναρου

«Μιλούν για «απειλές για το περιβάλλον». Δεν είναι όμως το περιβάλλον που απειλείται, αλλά εμείς. Οσα δάση κι αν κάψουμε, τα βουνά θα παραμείνουν στη θέση τους, τα δάση θα αναγεννηθούν. Αλλά εμείς... Εμείς θα έχουμε χάσει πάρα πολλά». Κάθε φορά που ο επιστήμονας, ο αυστηρός καθηγητής, σηκώνει τα μάτια απευθυνόμενος «εκτός κειμένου» στο κοινό του, το αποτέλεσμα πάντα ξαφνιάζει. Μια τέτοια στιγμή επιφύλαξε η χθεσινή -και τελευταία- ημέρα του Συνεδρίου «Η διαχείριση και η προστασία του περιβάλλοντος μέσα από την έρευνα και τη διδασκαλία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών». Στο βήμα, ο αναπληρωτής καθηγητής και διευθυντής του Κέντρου Ενεργειακής Πολιτικής και Ανάπτυξης κ. Δημήτριος Μαυράκης. «Ακούω, επίσης, ότι η χώρα μας θα αντιμετωπίσει στο μέλλον προβλήματα εξαιτίας της ελλιπούς προστασίας του περιβάλλοντος», είπε. «Λυπάμαι, αλλά η χώρα μας ήδη αντιμετωπίζει προβλήματα. Οχι; Αν δεν το πιστεύετε, την επόμενη φορά που θα κόψετε σαλάτα σκεφθείτε με τι νερό έχει ποτιστεί το μαρούλι και πόσα φυτοφάρμακα κουβαλάει. Στην επαρχία, ο καρκίνος θερίζει εξαιτίας των ουσιών αυτών. Το πρόβλημα -ας μην αμφιβάλλουμε- είναι ήδη εδώ».

Μπορεί η Πολιτεία (όπως όλα δείχνουν) να μην το έχει αντιληφθεί ακόμα, το ευτύχημα όμως είναι ότι το Πανεπιστήμιο Αθηνών, εδώ και χρόνια, το... κοιτάζει κατάματα, μέσω της έρευνας που πραγματοποιείται από τα τμήματά του. Αυτό έγινε παραπάνω από σαφές χθες, κατά τις «απολογιστικές» ομιλίες των καθηγητών για τις «πράσινες» δραστηριότητες των διαφόρων τομέων.

Την ίδια ώρα, βέβαια, όποιος κοιτούσε έξω από το παράθυρο, θα έβλεπε τη γνωστή εικόνα της ασφυκτιώσας Αθήνας. «Χρειάζεσαι πια μάσκα για να κυκλοφορείς στο κέντρο μεσημέρι», έλεγε καθηγητής που, προφανώς, «συχνάζει» στο (πιο) καθαρό περιβάλλον της Πανεπιστημιούπολης. Είναι γνωστό πια, όπως είπε η επίκουρη καθηγήτρια Πνευμονολογίας κ. Αννα Καρακατσάνη, πως η παραμικρή αύξηση των μικροσωματιδίων στην ατμόσφαιρα «καθρεφτίζεται» στις εισαγωγές στα νοσοκομεία. Ερευνες έχουν δείξει ότι αύξηση της τάξης των 10μg/m³ στα PM10 οδηγεί σε αύξηση 0,6% στην ημερήσια ολική θνησιμότητα, ενώ παρατηρείται αύξηση 1% των εισαγωγών στα νοσοκομεία από κρίσεις άσθματος και αναπνευστικές αιτίες.

Οπως όμως έχει αποδειχθεί περίτρανα το τελευταίο διάστημα (βλ. Ασωπός), δεν βαλλόμαστε μόνον από αέρος. «Τα τελευταία 50 χρόνια κατακλυζόμεθα από τόνους χημικών ουσιών», τόνισε η αναπληρώτρια καθηγήτρια και επιστημονική υπεύθυνη του μεταπτυχιακού προγράμματος «Περιβάλλον και Υγεία», κ. Πολυξένη Νικολοπούλου - Σταμάτη. «Και για τις επιπτώσεις τους στην υγεία, έχουμε ανοίξει μόνο ένα μικρό παράθυρο. Το υπόλοιπο δωμάτιο είναι σκοτεινό. Πρέπει κάποτε να αντιληφθούμε ότι ο άνθρωπος είναι ένα κομμάτι του οικοσυστήματος. Ο,τι συμβαίνει σε αυτό, έχει επίδραση πάνω του».