|
ΤΑ ΕΛΑΤΑ ΤΟΥ ΠΑΡΝΑΣΣΟΥ ΞΕΡΑΙΝΟΝΤΑΙ |
|
|
|
05.03.10 |
|
ΠΗΓΕΣ: http://parnassos.net46.net/wordpress-2.7/wordpress/?p=986
http://basiliskalamiotisgr.blogspot.com/2010/03/parnassosconr.html
Τα έλατα του Παρνασσού ξεραίνονται
Είναι πλέον φανερό σε όλους τους κάτοικους της περιοχής του Παρνασσού, αλλά και στους διερχόμενους από την περιοχή: Τα έλατα του Παρνασσού, περισσότερο από ποτέ, ξεραίνονται, αρρωσταίνουν…
Ξήρανση ελάτης
Θεωρείται (με σχετική βεβαιότητα) αδιαμφισβήτητο το γεγονός ότι οι νεκρώσεις στα δάση ελάτης σχετίζονται άμεσα με περιόδους παρατεταμένης ξηρασίας. Ωστόσο, το φαινόμενο είναι αρκετά σύνθετο και οφείλεται στην αλληλεπίδραση τόσο αβιοτικών όσο και βιοτικών παραγόντων, που οδηγούν στη νέκρωση των δένδρων.
Ασθένειες?
Στο ερώτημα εάν υπάρχει κάποια ασθένεια που προκαλεί τις νεκρώσεις δένδρων, η απάντηση είναι ότι οι νεκρώσεις δένδρων ελάτης πιθανότατα δεν οφείλονται πρωτογενώς σε παθογόνα αίτια. Η ταυτόχρονη εμφάνιση του φαινομένου σε περιοχές που απέχουν μακριά η μία από την άλλη, αποκλείει την πιθανότητα ενός παθογόνου οργανισμού αποκλειστικά υπεύθυνου για τις νεκρώσεις των δένδρων.
Αναφέρονται επιγραμματικά ορισμένοι από τους παράγοντες ξήρανσης (που δρουν ταυτόχρονα ή διαδοχικά):
Αβιοτικοί παράγοντες. Υψόμετρο, έδαφος και έκθεση.
Βιοτικοί παράγοντες. Ένας σημαντικός παράγοντας είναι ο ιξός (Viscum album). Έχει αποδειχτεί πειραματικά ότι δένδρα με σοβαρή προσβολή από αυτό το φυτικό παράσιτο, κατά τη διάρκεια ξηρών περιόδων καταπονούνται πολύ περισσότερο από τα υγιή δένδρα, στη συνέχεια προσβάλλονται από φλοιοφάγα έντομα και νεκρώνονται. Άλλοι παθογόνοι μύκητες που μπορεί να προσβάλουν τις ρίζες των δένδρων είναι οι: Heterobasidion annosum, Armillaria mellea και Armillaria gallica. Οι μύκητες αυτοί ωστόσο δεν δημιουργούν επιδημικές καταστάσεις και είναι κοινοί στα δασικά οικοσυστήματα της ελάτης στη χώρα μας. Ένας άλλος βιοτικός παράγοντας που συμβάλει στην εξασθένιση των δένδρων ελάτης είναι το έντομο Choristoneura murinana, που προσβάλλει τους οφθαλμούς και τις νέες βελόνες. Μεταξύ των παραγόντων που πιστεύεται ότι συμβάλλουν στο φαινόμενο της εξασθένισης των δασών είναι και η ατμοσφαιρική ρύπανση.
Αντιμετώπιση
Ένα μέτρο που εφαρμόστηκε ήδη από τις αρχές του 1960 στην Ελλάδα, ήταν η απομάκρυνση των νεκρών δένδρων. Με αυτόν τον τρόπο επιδιώχθηκε να μειωθεί ο πληθυσμός των φλοιοφάγων εντόμων, τα οποία, είναι αυτά που στην τελική φάση προκαλούν το θάνατο των δένδρων. Χρησιμοποιήθηκαν ακόμα και χημικές ουσίες, ευτυχώς σε περιορισμένη κλίμακα. Το πρόβλημα όμως δεν αντιμετωπίστηκε. Εκτός αυτού, απαγορεύεται η κοπή και απομάκρυνση νεκρών δένδρων εντός του πυρήνα Δρυμού. Άλλωστε έχει αποδειχτεί στην πράξη ότι ο πληθυσμός των φλοιοφάγων εντόμων δεν ελέγχεται με τέτοια μέτρα.
Η ιστορία έχει δείξει ότι δεν υπάρχουν μαγικοί τρόποι για την αντιμετώπιση του φαινομένου. Τα μέτρα που μπορούν να ληφθούν πρέπει να έχουν μακρόχρονο ορίζοντα και να αποβλέπουν στη βελτίωση των συνθηκών ανάπτυξης της ελάτης, αλλά και των υπολοίπων ειδών που συνθέτουν τη χλωρίδα της περιοχής.
Επίσης, υπάρχει το ερώτημα σε ποιο βαθμό και με τι μέσα μπορούμε να επέμβουμε στον Εθνικό Δρυμό, καθώς ισχύει ειδικό καθεστώς προστασίας. Η αντιμετώπιση, για παράδειγμα, του φυτικού παράσιτου Viscum album είναι μια πάρα πολύ δύσκολη υπόθεση σε δάση Πάρκα ή Εθνικούς Δρυμούς, επειδή δεν μπορούν να ληφθούν τα κατάλληλα διαχειριστικά μέτρα.
Τι έχει γίνει μέχρι σήμερα
Το δασαρχείο Αράχωβας έχει στείλει δείγματα για αναλύσεις στους αρμόδιους φορείς και αναμένονται τα αποτελέσματα.
Το Parnassos.co.nr θα επανέλθει στο θέμα με την αξιολόγηση των δεδομένων. Οποιαδήποτε βοήθεια - ενημέρωση για το φαινόμενο είναι επιθυμητή και ευπρόσδεκτη
 (0) |
