Ναι είναι πολύ καλή ιδέα αυτή του Aντώνη,

υπάρχουν ήδη κάποιες οργανώσεις που κάνουν σεμινάρια για δασοπροστασία, σεμινάρια πρέπει να κάνουμε και για την πρόληψη βέβαια. Τι χρειάζεται να κάνουμε λίγο πριν τους θερινούς μήνες, πώς μπορούμε να είμαστε προσεκτικοί κτλ. Τις επαφές καλό είναι να τις κάνει ένας για να μην τους πρήζουμε κιόλας τους ανθρώπους.

Για τη δασοπυρόσβεση δεν έχει κανένα νόημα να γίνει πριν την Άνοιξη...
Δεν θα κάνει κανείς δασοπυρόσβεση στα μέσα του Χειμώνα...
Υπάρχει χρόνος για μετά που θα τελειώσει ο Θανάσης με τα της βλάστησης/οικολογίας

Συμφωνω με τις αποψεις ολων σας......

Συμφωνω με τον Τασο στο οτι μπορουμε να το κανουμε απο Νοεμβριο, για να ολοκληρωσουμε τα σεμιναρια με το Θαναση.
Φωτη ρωτα τον φιλο σου, χρονο εχουμε......
Polymnia, ξεκιναμε και ειμαι μαζι σου........Ας δωσουμε λιγο χρονο στο Φωτη να μιλησει με τον φιλο του και αν δεν γινει κατι ερχομαστε σε επαφη εμεις με τους αρμοδιους.
Μπορουμε να το ψαξουμε λιγακι μεχρι να μας πει ο Φωτης.

Να μαζεψουμε e-mails και τηλεφωνα γι' αρχη.

Και οπως σωστα ειπε και η Καλλιοπη οι επαφες θα γινουν απο ενα - δυο ατομα maximum, για να μην τους τρελανουμε 

Υπομονη μεχρι την επομενη εβδομαδα........και μετα δραση.

Χαιρομαι που εισασταν τοσο θετικοι.

Καλο απογευμα σε ολες(ους)

Αντωνης

Επίσης, μπορούμε να επικεντρωθούμε στο θέμα ΠΡΟΛΗΨΗ και να δούμε πώς μπορούμε να ενημερώσουμε κόσμο που ζει κοντά σε δασικές πυρκαγιές. Ποιες είναι οι ενέργειες οι προληπτικές που μπορούμε να προωθούμε, και διάφορα τέτοια. Μπορούμε να διοργανώνουμε σεμινάρια για αυτές τις περιοχές ίσως με τη συνδρομή και άλλων φορέων και με το κάλεσμα ανθρώπων που γνωρίζουν, έτσι ώστε και να τους καθησυχάζουν και να τους μαθαίνουν πράγματα που αγνοούν. Χρειαζόμαστε δράσεις όχι μόνο στην Αθήνα.

Πρέπει να ενημερωθούμε gripan, να γίνουμε εθελοντές πυροσβέστες, να προστατεύσουμε τα δάση, να κάνουμε περισσότερους ανθρώπους να ενδιαφερθούν γι' αυτό το ζήτημα. Να ενδιαφερθούμε για την πρόληψη πρώτ' απ' όλα.
Επειδή είμαστε ακόμα λίγοι εδώ πέρα, δεν μπορούν να αναπτυχθούν όλα τα θέματα μαζί.
Μπορεί να οργανωθεί κάποιο σεμινάριο, μάλιστα στις 19 του μηνός θα γίνει ομιλία του κ. Κωνσταντινίδη για το θέμα των δασικών πυρκαγιών, και σίγουρα θα καταλάβουμε τι ακριβώς πρέπει να γίνει, και ποιες είναι οι προτεραιότητες.
Από κει και πέρα είναι στο χέρι μας να ενημερώσουμε με ό,τι μπορεί να γίνει τις περιοχές που έχουν περισσότερη ανάγκη από εθελοντές πυροσβέστες, και να τους ωθήσουμε σε δράση.

Αν υπάρχουν εθελοντές πλήρως εκπαιδευμένοι και εξοπλισμένοι, όπως αναφέρει ο νόμος περί της καθιέρωσης του εθελοντή πυροσβέστη, δεν μπορούν να προλαμβάνουν τις φωτιές πριν αρχίσουν να παίρνουν διαστάσεις τουλάχιστον τις ημέρες υψηλής επικινδυνότητας, αν την δουν καταρχήν και ειδοποιήσουν ;

Οι εθελοντές μπορούν να κάνουν πάρα πολλά και ίσως αυτοί και εμείς οι πολίτες γενικότερα να μπορούμε με τις δράσεις μας αυτές να κινητοποιήσουμε και την πολιτεία/κράτος or whatever. Δεν αρκούν οι λεκτικές πιέσεις.

Φώτη καταλαβαίνω τι θες να πεις. Υπάρχουν διάφορα ζητήματα που μας κάνουν καχύποπτους περί του εθελοντισμού. Αυτό βέβαια το παράδειγμα που ανέφερες είναι κάπως ακραίο, αλλά συμβαίνει και πολύ συχνά μάλιστα. Π.χ. έχουμε συχνά εθελοντές οι οποίοι προσφέρουν τις υπηρεσίες τους σε κάποιες εταιρίες, εκδηλώσεις κτλ. οι οποίες σαφώς και έχουν και λεφτά για να πληρωθούν αυτοί οι άνθρωποι, κοινώς να εργασθούν και όχι να γίνουν εθελοντές. Όσον αφορά αυτή την κατάσταση θα συμφωνήσω με το παράδειγμά σου.

Απ' την άλλη, και για να ειδικευθούμε λίγο στο θέμα Πυρκαγιές και Εθελοντισμός, μια χώρα σαν την πυρόπληκτη Ελλάδα, πρέπει να έχει χέρια όταν αυτά ζητηθούν. Και όταν μιλάμε για φωτιές, που έχουμε συνηθίσει κάθε χρόνο και κάτι να καίγεται στην Ελλάδα, με τις τόσο υψηλές θερμοκρασίες και τον μη συντονισμό των διαφόρων φορέων, έρχεται στο νου μας και απ' τις πρόσφατες πυρκαγιές, στις οποίες χάθηκαν ζωές, δέντρα, ζώα και άνθρωποι, η θέληση ανθρώπων εκείνη την έκτακτη στιγμή για να προσφέρουν. Και είναι πραγματικά σε τέτοιες στιγμές κινδύνου που ο άνθρωπος υπερβαίνει τον εαυτό του, και είναι ικανός να κάνει τα πάντα για να μπορέσει να βοηθήσει. Γιατί εκείνες τις στιγμές βιώνουμε την σύνδεσή μας, την σύνδεση του ενός με τον άλλον, και την σύνδεση της ανθρωπότητας και της φύσης.

Η κοινωνία λοιπόν έχει χρέος να δώσει εξοπλισμό και εκπαίδευση στον άνθρωπο που θέλει να προσφέρει σε μια δύσκολη στιγμή, όπως είναι η εκδήλωση μιας πυρκαγιάς. Κι έτσι μπορεί να μην βλέπουμε κάθε φορά ανθρώπους με σαγιονάρες, γυμνούς και ανυπεράσπιστους απέναντι στην ΦΩΤΙΑ να προσπαθούν να σβήσουν μια φωτιά που είναι πέρα των δυνάμεών τους και να χάνονται ζωές ή να καταβάλλονται κατ' αυτόν τον τρόπο οι οργανισμοί τους.

Ίσως έτσι καταφέρουμε να δούμε ανθρώπους που θέλουν να προσφέρουν, οι οποίοι έχουν λάβει την κατάλληλη εκπαίδευση και είναι έτοιμοι ν' αντιμετωπίσουν αυτό το γεγονός. Και ανθρώπους που προστατεύουν το δάσος, εκτός από την προσφορά για το σβήσιμο μιας φωτιάς. Είναι τόσα τα δάση στην Ελλάδα και τόσα τα πράγματα που πρέπει να γίνουν, ώστε αν επαναπαυθούμε στο τι μπορεί να προσφέρει το κράτος, είμαστε χαμένοι. Κι αυτό ας μην παρεξηγηθεί, εννοώ ότι το κράτος είναι υποχρεωμένο να παράσχει αυτά που πρέπει, αλλά κι ο πολίτης είναι υποχρεωμένος να προστατεύει τον εαυτό του και το κοντινό του περιβάλλον, όταν αυτός/ο βρίσκεται σε κίνδυνο.

Αναφέρεται στο βιβλίο του Π. Κωνσταντινίδη "Μαθαίνοντας να ζούμε με τις δασικές πυρκαγιές" ένα απόσπασμα κατατοπιστικό.
"Όταν λείπει η γνώση, τα μέσα και η εκπαίδευση ο αγώνας είναι μάταιος και επικίνδυνος."

Gripan,

Μην ανηχυσείς,
Η πολύπαθη (πολιτικά+οικονομικά) χώρα μας έχει αντέξει πολλές περιόδους ανομβρίας...
Θα αντέξει κι αυτή.

Ο περασμένο χειμώνα ήταν πολύ ξηρός, μπορεί το ίδιο να συμβεί και φέτος. Μπορεί και του χρόνου.
Παρόλαυατά. τα οικοσυστήματα μας είναι πολύ σκληροτράχηλα.

Με το σουγιά στο κόκκαλο...πετιούνται ξανά...

ΥΓ. Είναι γεγονός ότι οι πρώτες βροχές έρχονταν το Σεπτέμβριο, όμως οι κύριες βροχοπτώσεις πάντα έρχονται το Νοέμβριο.
Ας περιμένουμε λίγο....

Ένα ένα. Μην τα μπερδεύετε όλα στο κεφάλι σας. Το νόημα της γνώσης ποιο είναι; Δεν είναι να γνωρίζεις πώς να αντιμετωπίζεις κάποια πράγματα σε κάποιες δεδομένες συνθήκες; Αν εσύ μάθεις πώς να αντιμετωπίζεις μια εκδήλωση φωτιάς, τι πρέπει να προσέξεις, πού πρέπει να συγκεντρωθείς, αυτό σημαίνει ότι όταν βρεθείς σε μια τέτοια κατάσταση, θα μπορείς να δώσεις συμβουλές σε κάποιον που δεν ξέρει. Όλοι μας, είτε ζούμε κοντά σε δάση είτε όχι, μπορεί να βρεθούμε κάτω από αυτή την ανάγκη του να ξέρουμε πώς να αντιμετωπίσουμε την κατάσταση της φωτιάς, γιατί πολύ απλά η χώρα μας είναι πυρόπληκτη. Δεν μπορούμε να σταματήσουμε το φαινόμενο της φωτιάς, μπορούμε όμως να μάθουμε πώς να την αντιμετωπίσουμε και άρα να έχουμε καλύτερα αποτελέσματα. Η γνώση είναι για να διακινείται, και όχι για να κλείνεται σε συρτάρια ή σε πτυχία πάνω απ' τα γραφεία μας.

Γι' αυτό αν οργανωθούμε σε σεμινάρια να μάθουμε πέντε πράγματα, θα μάθεις εσύ, θα μάθω και γω, και σιγά σιγά θα γίνουμε πολλοί, και εμείς που σήμερα είμαστε αδαείς σ' αυτό το θέμα, αύριο θα γίνουμε και εκπαιδευτές ίσως, έτσι ώστε να είναι περισσότερα τα άτομα που θα γνωρίζουν παρά αυτά που δεν γνωρίζουν. Αυτά όλα δεν γίνονται απ' την μια μέρα στην άλλη, θέλει δουλειά, αφυπνίσου εσύ και μάθε και θα αφυπνιστούν και όσοι σε περιτριγυρίζουν ως αποτέλεσμα της δράσης σου.

Όσον αφορά την επαφή μας με το δασαρχείο, αν εννοείται της Πάρνηθας, έχω δύο τηλέφωνα δασολόγων που ασχολούνται, αλλά δεν έχω βρει μέχρι στιγμής κενό χρόνου για να τους πάρω, να δω αν χρειάζονται κάτι. Θα το κάνω όμως.

Είπες τη λέξη κλειδί. ΠΡΟΛΗΨΗ. Πώς προλαμβάνουμε μια κατάσταση; Πώς προλαμβάνουμε μια δασική πυρκαγιά;

Πολύ απλά δεν ανάβουμε τη φλόγα, αυτό σημαίνει πρόληψη. Όταν μιλάμε για θερμοκρασίες πάνω από 30 βαθμούς και για ανέμους πάνω από 7 μποφώρ δεν ανάβουμε για κανέναν λόγο φωτιά, όταν υπάρχει δάσος σε απόσταση μέχρι και 500μ.

Πρόληψη σημαίνει: ενημέρωση. (Δεν εννοώ τα ΜΜΕ τώρα, που 'χουν χάσει τον μπούσουλα και αυτά τα ίδια δημιουργούν τον πανικό και την ταραχή που μας κάνει να παίρνουμε βιαστικές και ανούσιες αποφάσεις, οι οποίες είναι μέρος του προβλήματος).

Όταν γνωρίζουμε τα αίτια μιας πυρκαγιάς μπορούμε να προλάβουμε κάποια. Δεν είναι τυχαίο ότι το μεγαλύτερο ποσοστό των αιτίων είναι ΑΜΕΛΕΙΑ 42,8% και μετά ΠΡΟΘΕΣΗ 29,3% και ΑΓΝΩΣΤΕΣ ΑΙΤΙΕΣ 25,7%.

Μπορείς επίσης να διαβάσεις στην βιβλιοθήκη του οικολογίου, στις επιστημονικές απόψεις, πρόληψη των δασικών πυρκαγιών, καθώς και οικολογία των δασικών πυρκαγιών, καθώς και ό,τι έχει γράψει ο Π. Κωνσταντινίδης. Πολύ σημαντική επίσης και η ομιλία του εν λόγω ερευνητή που θα μας λύσει πολλές απορίες, για το πώς πρέπει να κινηθούμε γι' αυτό το θέμα.

Για το πώς μπορούμε να συνεισφέρουμε εμείς στην ενημέρωση, έχουμε να πούμε πολλά και κυρίως να κάνουμε πολλά !!!

Ναι, πώς. Μήπως εκεί πρέπει να ασκηθεί πίεση και όχι σε αναδασώσεις εκεί που δεν χρειάζονται ;

Άλλωστε εγώ δεν είπα ότι είναι απλά τα πράγματα, σαφώς και είναι πολύπλοκα, γι' αυτό είναι καλό να βρούμε την άκρη και την πραγματική αιτία του γιατί δεν υπάρχει αυτό το επαρκές προσωπικό και γιατί δεν δίνονται πιστώσεις στα δασαρχεία, ενώ υπάρχει ανεργία κι ενώ κάθε χρόνο βλέπουμε και νέες βίλες βουλευτών και υψηλόβαθμων .. τύπων..
Σε συνδυασμό με την ενημέρωση, με τη γνώση δηλαδή των ανθρώπων για το πώς να αποφεύγουν πυρκαγιές εξ αμελείας και με τη σωστή λειτουργία των δασαρχείων, όχι επειδή αυτά δεν θέλουν, αλλά επειδή δεν έχουν τα μέσα για να το κάνουν, μπορεί να έχουμε ένα ικανοποιητικό αποτέλεσμα.

Κοίτα, δεν θέλω να είμαι απαισιόδοξη αλλά ούτε και αιθεροβάμων σε καμία περίπτωση. Το ερώτημα είναι, γνωρίζοντας αυτά τα δεδομένα μπορούμε να κάνουμε κάτι κι αν ναι τι.
Το πρόβλημα με εμάς που βλέπουμε κάπως διαφορετικά το θέμα περιβάλλον είναι καταρχήν να μαζευτούμε, γιατί είμαστε διασκορπισμένοι για πολλούς λόγους, και κατά δεύτερον να ξεπεράσουμε τυχόν προβλήματα που πάντοτε προκύπτουν μέσα σε μια ομάδα, αντιμετωπίζοντάς τα και προχωρώντας. Σαφώς και τα πράγματα δεν θ' αλλάξουν τόσο απλά, απ' την άλλη έστω και ένας άνθρωπος ν' αλλάξει φτάνει. Να βρούμε την ελπίδα μόνο, γιατί μόνο με την ελπίδα έχουμε κάποιες πιθανότητες ελευθερίας και έρευνας για περαιτέρω δράσεις.

Κάθε χρόνο λοιπόν που βλέπουμε και βιώνουμε τις πυρκαγιές, αντί το μεγαλύτερο ποσοστό του πληθυσμού να κατευθύνει την οργή του στους πυροσβέστες που δεν έκαναν τα αδύνατα δυνατά, στους δασάρχες που δεν έκαναν το ίδιο, στην πίεση που ασκεί αυτή η οργή για άμεση αναδάσωση μιας καμένης περιοχής, ενώ ακόμη αυτή καίγεται, θα έπρεπε να δώσουμε αυτή την ενέργειά μας σε σχέδια τα οποία ίσως γίνονται και φαίνονται πιο αργά τα αποτελέσματά τους, που όμως μακροχρόνια προστατεύουν πραγματικά τα δάση.